De Echte Viking Krachtproef van Eirik

Echte Viking Krachtproef | Eirik, de jonge Viking die altijd trouw in de schaduw van de oudere krijgers verkeerde, voelde iets branden in zijn hart. Een drang, een hunkering om zich te bewijzen in een wereld die gedomineerd werd door stoere mannen met littekens, epische verhalen en een reputatie als rotsen in de branding. Eirik had nog niet zo’n reputatie, hij was taai, maar soms een tikje onhandig, met het hart op de tong.

En net dát maakte hem tegelijk sympathiek en kwetsbaar.

Op een ochtend werd hij wakker met een onrustige droom in zijn hoofd: hij zag zichzelf op een open plek in het bos, tegenover een enorme kei die niemand ooit had kunnen verplaatsen. Om hem heen de dorpsoudsten, die toekeken met kritische blikken. En ergens in de verte klonk een stem: “Durf jij deze krachtproef aan?” Eirik zweette en werd wakker, maar de droom liet hem niet meer los.

De Echte Viking Krachtproef

Aan het ontbijt, bij het haardvuur in het grote longhouse, vertelde Eirik over zijn droom aan Frode, de doorgewinterde krijger die hij meer dan wie ook bewonderde. Frode lachte zacht. “Een test van kracht? Misschien een voorteken. Wil je weten hoe we vroeger onze jonge krijgers testten? Iets met zware stenen optillen, ja…” Eirik’s ogen glommen. “Ja! Dat is wat ik wil doen. Ik wil iets bewijzen. Vooral toch zeker aan mezelf.”

Frode nam een slok van zijn bier, dit was een slok Honingblond bier uit de vaten van From The North Brweing, hij veegde het schuim van zijn lippen. “Denk goed na, jongen. Kracht gaat niet alleen om spieren. Het gaat ook om wilskracht en wijsheid. Een kei optillen is makkelijk te begrijpen, maar wanneer je faalt, kun je verpletterd worden. Letterlijk en figuurlijk.” Maar Eirik, vastberaden als nooit tevoren, knikte enkel. “Ik moet het proberen.”

Op Weg naar de Steen

Ze verzamelden een handvol toeschouwers, vooral bestaande uit mede-krijgers. E een paar nieuwsgierige dorpsgenoten, en zelfs twee geharde vrouwen die als schildmaagden bekendstonden. De stoet trok het bos in, terwijl de zon hoog aan de hemel stond. In de verte, bij de rand van een glooiend stuk bosgrond, lag de enorme kei waarover zoveel gesproken werd. “Er gaan verhalen dat deze steen hier door de reuzen is neergelegd,” mompelde een van de oudere mannen. “Geen mens zou ‘m ooit verroerd hebben.”

Eirik’s hart klopte in zijn keel toen hij het ding zag. De kei torende boven hem uit, ruw en ongastvrij. Een verkapte berg, als het ware. “Ben je er zeker van?” fluisterde Frode. Met trillende stem antwoordde Eirik: “Nu ik hier sta. De plek is namelijk exact hetzelfde als in mijn droom, weet ik het nog zekerder dan ooit. Ik moet het proberen. Als ik niet eens durf, ga ik altijd met spijt rondlopen.”

De echte Viking krachtproef van Eirik?

Eirik rolde zijn schouders los en zette zijn voeten stevig op de grond. Hij liet zijn vingers over het koude oppervlak glijden en beet op zijn onderlip. Achter hem riep iemand: “Kom op, jongen, je kunt dit!” De eerste poging was vrijwel kansloos. Eirik wrong zijn vingers onder een rand, spande zijn rug en benen, maar de kei bewoog niet eens. Hij voelde een felle pijnscheut in zijn onderrug. Teleurstelling overspoelde hem.

De toeschouwers bleven stil. Er klonk geen hoongelach, geen juichkreet. Alleen de wind ruiste door de bomen. Verder was het doodstil. Eirik balde zijn vuisten. Hij voelde tranen van frustratie opkomen, maar hij wilde niet dat iemand het zag. Het was Frode’s stem die hem kalmeerde: “Haal even adem. Denk niet alleen aan brute kracht, maar ook aan de juiste hoek, de juiste grip. En geloof in jezelf.”

Bij de tweede poging veranderde Eirik zijn houding. Hij zocht een plek waar hij zijn vingers iets dieper kon klemmen. Hij liet zijn knieën zakken, hield zijn rug rechter en ademde diep in, net als Frode hem ooit had geleerd. Met een oerkreet duwde hij zich omhoog, terwijl elke spier in zijn lichaam protesteerde. Tot ieders verbazing kwam de kei enkele centimeters van de grond!

Een korte momentopname, net lang genoeg om te bewijzen dat hij wél beweging in dat onverzettelijke blok kon krijgen.

Zo word je een echte Viking

Plotseling gleed Eirik’s linkerhand weg, en het gevaarte denderde met een doffe klap weer naar beneden. Eirik viel voorover, steunde nog net op zijn elleboog om te voorkomen dat zijn borst verpletterd zou raken. Twee mannen stormden toe om hem te helpen, maar hij wuifde hen weg.

Naar adem happend, keek Eirik naar de steen, zijn vijand, maar misschien ook zijn leermeester. Zweet gutste langs zijn slapen, en een felle pijn in zijn schouder liet hem kermen. Toch stond hij op, al wankelend. “Nog een keer,” hijgde hij. De kring toeschouwers vernauwde zich; ze voelden dat er iets beslissends ging gebeuren.

Met een indringende blik richtte Eirik zich volledig op de kei. Zijn spieren brandden, maar hij sloot alles buiten. De wereld bestond enkel nog uit hem en dit obstakel. Hij zette zijn handen opnieuw onder de rand, haalde diep adem en spande zijn kernspieren. Met de herinnering aan zijn eerste geslaagde centimeters in het achterhoofd, gebruikte hij hetzelfde principe. Maar dan met meer focus.

En deze keer, alsof de goden hem een duwtje gaven, kwam de steen opnieuw omhoog, hoger nog, tot zeker twintig centimeter. De menigte hield de adem in. Eirik schreeuwde het uit van de inspanning, en voor een tel dacht hij dat hij ‘m zelfs om zou kantelen.

Met een ongecontroleerde beweging viel de kei weer op zijn plek. Maar het feit dat Eirik dit ding kon optillen, al was het maar even, was voldoende. Wat!? dat was ongekend! Er waren maar weinig krijgers die er echt beweging in kregen. De kring barstte uit in gejuich. Een gevoel van euforie overspoelde de jonge krijger. “Je hebt ‘m verslagen,” zei een van de oude strijders. “Niet door ‘m te verplaatsen, maar door ‘m te laten bewegen. Dat is de echte triomf.”

Feest vieren!

Op weg terug naar het dorp werd Eirik gedragen als een held. Hoewel hij kreunde van de pijn in zijn schouder, straalde hij van trots. In het longhouse werd er geproost met From The North’s Honingblonde bier, een karaktervol Blond bier met een subtiele Honingvibe van de lokale imkers. Terwijl hij uit zijn drinkhoorn nipte, merkte Eirik hoe de zwoele tonen en een funky vibe samen kwamen. Dit deed hem denken aan de ruwe onontkoombaarheid van de steen. Hij glimlachte. Het was alsof iedere slok hem herinnert aan de les: wilskracht is je grootste wapen.

Frode hief zijn eigen hoorn en riep: “Op Eirik, die liet zien dat hij niet alleen spieren heeft, maar ook de moed om door te zetten!” De menigte juichte, en Eirik voelde een warmte van erkenning die hij nooit eerder had gevoeld. Dit moment. Gekleurd door zweet, bloed en een flinke slok honigblond bier, zou hij nooit meer vergeten.

Eirik, de echte Viking

In de dagen die volgden, liep Eirik rond met een ingetapete schouder. Sommigen plaagden hem: “Volgende keer til je toch iets minder zwaars, hè?” Maar diep vanbinnen wist hij dat hij een grens had verlegd. Hij had zichzelf getoond dat hij meer was dan een onhandige, dappere jongen: hij was een krijger in wording, met de potentie om grootse daden te verrichten. Vele riepen ook dat hij gauw beter moest worden, want het Honingblonde bier was op en dat mag natuurlijk niet gebeuren!

Eirik wist dat hij snel aan de slag moest met zijn recept voor het Honingblonde bier. Niemand kon het brouwen zoals hij en de mensen snakten ernaar!

Een nieuwe batch Honingblond bier

Tijdens een avondwandeling met Frode langs de besneeuwde kust, daar waar de golven zachtjes ruisden. Vroeg Eirik aan Frode: “Was dit de test die ik moest doorstaan?” Frode lachte zacht: “Er zijn altijd nieuwe testen, jongen. Maar deze was belangrijk. Niet omdat je de steen verplaatste, maar omdat je leerde hoe je omgaat met een obstakel dat iedereen onverslaanbaar noemt. Dat is de ware krachtproef.”

“Maar vergeet nooit, dat het in stand houden van de juiste voorraad Honingblond bier, nog veel belangrijker is.” Eirik zag dat Frode best wel serieus was, en toch was er die kleine glimlach.

En ergens, diep in zichzelf, voelde Eirik die wetenschap bezinken. De wereld zou hem nog veel meer uitdagingen voorschotelen. Zwaardere dan deze steen misschien. Misschien zelfs wel zwaardere dan de voorraad in stand houden van die heerlijke Godendrank!

Maar hij wist dat hij klaar was om door te zetten, hoe hoog de hindernis ook mocht zijn. Met iedere slok ‘Rise From The North‘ bier die hij die avond dronk, herinnerde hij zichzelf eraan: niets is onmogelijk als je de juiste houding, de juiste wil en een tikkeltje Vikinggrootsheid in je hebt.

Zo eindigt Eirik’s Viking Krachtproef, maar het is pas het begin van zijn weg naar volwassenheid, kameraadschap en ontelbare avonturen die hij met Frode en de rest van de clan zal beleven. Steeds met een hoorn vol bier in de hand, proostend op de overwinning die in ieder van ons verborgen ligt.

Artikel door: Bas

Benieuwd naar onze andere verkooppunten of het verhaal achter Frode? Bekijk de rest van de Vikingverhalen op onze website.

Geniet voor nu vooral van de bieren die nu al bij jouw favoriete bierhandel of slijterij in het vak staan. Zijn ze uitverkocht? Laat het ons weten, dan gaan we er gauw langs. Bekijk hier al onze Viking Stores!

Uiteraard kun je de bieren ook gewoon in onze From The North Brewing webshop bestellen! Let wel op, onze Honing blond is echt helemaal uitverkocht. Uiteraard zijn we bezig om een toffe nieuw, lokale samenwerking op te zetten om deze smaakmaker opnieuw in jouw glas te krijgen! NIX18