Frode en de beproeving in de ijzige bergpas

Frode en de beproeving | Het longhouse gonst van spanning, na de ontmoeting met Fenrir (Lees ook; de wraak van de grote rode wolf). De vlammen slikken zich een weg door het laatste droge hout, en het varkensvlees sist op het spit. Frode neemt nog een slok en zet zijn hoorn met een zachte klap op de houten tafel. “Mijn laatste verhaal vanavond,” zegt hij terwijl hij in de kring kijkt, “is misschien wel het zwaarst geweest.”

Hij leunt iets naar voren, alsof hij weer terug is in dat verre oord. “We waren met vijf krijgers, op zoek naar een doorgang door de bergen. De lucht was zo koud dat het leek alsof ijsnaalden door je longen staken bij elke ademhaling. Onze proviand raakte snel op, en de smalle paden waren bedekt met een spiegelende laag sneeuw en ijs. Eén misstap zou de dood betekenen.”

Frode en de beproeving

Frode wijst naar zijn been, waar een dun, wit litteken loopt. “Op de tweede dag gleed ik uit. Ik viel meters naar beneden en dacht dat ik nooit meer zou opstaan. Mijn been was geschaafd en mijn spieren brandden van de pijn. De rest van de groep kwam naar beneden geklauterd en bouwde een noodkamp. We overleefden op gedroogd vlees en smeltende sneeuw. Maar we bleven volhouden, want we wisten: in die bergpas lag onze toekomst, een route die nog niemand had volbracht.”

Aan het einde van de bergpas zou een volk wonen waar nog nooit iemand handel mee had gedreven, we hadden geen idee of ze vriendschappelijk waren, of dat ze ons direct als vijand zouden zien.

Het einde van Frode?

Heel even leek dit avontuur verkeerd af te lopen vertelde Frode. “Op de derde avond in de bergpas, voelde ik dat er iets mis was. We werden bekeken, beslopen. We waren heel kwetsbaar daar beneden in de bergpas“. Toen we zeker wisten dat er onheil naderde, namen we de gevechtshouding aan, we zouden strijden tot de laatste snik.

De oude krijger glimlacht en knikt in de richting van Eirik. “Wat ik leerde, is dat moed niet alleen ontstaat op het slagveld of in een duel. Moed is ook doorgaan wanneer je benen nauwelijks nog kunnen. Wanneer de kou elke vezel van je lichaam wil bevriezen, maar je in je hart een vuur draagt dat sterker is“. Na zo’n beproeving is vriendschap misschien wel het mooiste wat je over kunt houden.

“Het waren de ‘Kylfings’ die naderde. Die was de gemeenschap waar we naar op zoek waren, dit verhaal zal ik niet spannende maken dan hoeft“; zei Frode. Ze boden ons de hulp die we nodig hadden, ze namen ons op in hun huizen en toen ik voldoende hersteld was om terug te reizen. Hebben we handelsafspraken gemaakt waar ons volk vandaag de dag nog altijd de vruchten van plukt.

De vlammen in de haard doven langzaam uit, maar het longhouse is nog vol leven. De dapperste strijders staan op, reiken Frode de hand en nemen gulzig nog wat te eten. Eirik blijft met een glinstering in zijn ogen zitten, zijn hoofd vol met beelden van wilde zeeën, woeste wolven en ijzige bergpassen. Hij wil meer horen, méér leren. Want ooit zal hij net zulke littekens dragen, en net zulke verhalen vertellen…

Geniet voor nu vooral van de bieren die nu al bij jouw favoriete bierhandel of slijterij in het vak staan. Zijn ze uitverkocht? Laat het ons weten, dan gaan we er gauw langs.

Uiteraard kun je de bieren ook gewoon in onze From The North Brewing webshop bestellen! Let wel op, onze Honing blond is echt helemaal uitverkocht. Uiteraard zijn we bezig om een toffe nieuw, lokale samenwerking op te zetten om deze smaakmaker opnieuw in jouw glas te krijgen! NIX18

Artikel door: Bas